تشخیص زغال خوب برای قلیان

رنگ و بافت خاکستر: برای تشخیص زغال خوب قلیان به خاکستر بعد از سوختن دقت کنید. زغال های طبیعی معمولاً خاکستر سفید و نرمی تولید می کنند و خاکستر های تیره و کثیف برای زغال های شیمیایی است.

بوی زغال خام: زغال هایی که هنگام سوختن بو نمی دهند در حالت خام نیز بو نداشته یا بوی بسیار کم چوب می دهند. ولی آن دسته از زغال هایی که حاوی مواد شیمیایی هستند معمولاً در حالت خام نیز بو دارند. البته همان طور که در مقاله “زغال قلیان بدون سردرد” بررسی کردیم، عوامل زیادی در زغال، باعث ایجاد بو می شود و این شرط، یک طرفه است. به این منظور که نداشتن بو در حالت خام به این معنی نیست که اگر زغال گداخته شود قطعاً بو نخواهد داشت.

صدای شکستن زغال:  برای تشخیص رطوبت که یکی از علل خاموش شدن زغال قلیان حین مصرف و دود کردن آن می باشد. یک تکه از زغال را بشکنید، باید زغال حین شکستن صدای تیز و خشکی بدهد. زغالی که رطوبت دارد صدای کمتری تولید می کند. هنگام روشن کردن دود نمی کند، جرقه نمی زند و به سرعت شروع به سوختن می کند.

صدای بهم کشیدن زغال ها: دو تکه از زغال را به هم بسابید در صورتی که صدای بلند شده شبیه صدای سفال باشد، نشان دهنده ی کیفیت مناسب زغال است.

وزن: زغال هایی که نسبت به ابعادشان بسیار سنگین تر و یا سبک و شکننده هستند معمولاً کیفیت پایینی دارند.

عدم داشتن ترک های متعدد: وجود ترک بسیار روی سطح زغال نشان دهنده شکننده بودن آن است و معمولاً  ترک را روی زغال نشانه ای از کیفیت پایین آن می دانند. البته که می توانید شکنندگی آن را با دست امتحان کنید.

زغال فشرده: زغال های فشرده معمولاً مدت زمان بیشتری می سوزند زیرا جریان اکسیژن کمتری درون آن ها است. دقت کنید از زغال فشرده که از مواد اولیه با کیفیت و طبیعی تولید شده اند استفاده کنید. زیرا دسته زیادی از این مدل زغال ها شیمیایی هستند و یا از ذرات mdf و نئوپان متراکم ساخته شده اند.